Rit 3: La Jalabert en Pic de Nore

Le vent des fous.
De wind kent hier zijn zotte kuren zoals dat heel gebruikelijk is met zotten. Aan de zuidkant ligt de Montagne Noir en dat zou er voor zorgen dat de wind hier vrij spel heeft. In de streek wordt dat de "Vent des fous" genoemd. Vandaag een hoogtepunt van de wind, een zeer, zeer sterke zuidenwind. Geen koude wind maar een zeer warme wind. Ons programma voorzag om zuidwaarts te rijden. Dus werken voor de man aan de leiding. Het voordeel ervan is dat, als de wind geen zotte kuren doet, en niet van richting verandert, we in de retour de wind in de rug zullen hebben.

La Jalabert en de Pic de Nore.

Vandaag stond er een rit naar het zuid-zuid-oosten van de Tarn regio op ons programma. Volgens het programma boekske wordt dit "Rit La Jalabert en Pic de Nore" genoemd.

Met Eddy (uit Essen) aan de eerste kleine drankstop vooraleer de Pic te beklimmen.

We gaan aan de Pic de Nore beginnen.

La Jalabert.
Laurent Jalabert is een bekende Franse wielervedette. Hij is afkomstig uit deze regio, meer bepaald uit Mazamet. Er is een fietsevenement naar hem genoemd. Dit jaar is dit rond 23 augustus. Het parcours dat voor ons voorzien is, loopt grotendeels over het parcours van die organisatie.

Dit is niet Laurent Jalabert, maar E.M. (Niet Eddy Merckx) De Pic in de achtergrond. Voor de 4de keer naar boven door Eddy (E.M.) en de eerste keer met heldere lucht.

Pic de Nore.
Dit is een ware uitdaging voor fietstoeristen die van een stevige klim houden. Over 12 km is loopt deze beklimming naar 1.211 meter en met sommige stroken een stijging tot 11%.De top is soms gehuld in de wolken en met een stevige wind.

Top van de Pic de Nore, met een transmissiestation.

Nog even verpozen voor de beklimming kan beginnen.

Wij hadden deze keer een wolkeloze lucht en een fantastisch vergezicht.  Het is een smal en niet al te best asfaltbaantje, waar we tijdens deze 12 km slechts 3 auto's konden bespeuren.

Eddy, ik en Marcel zijn er geraakt op de Pic.

De klimatologische omstandigheden zijn hard. Naaldbossen stoppen bij iets minder dan 100 meter van de top. Op de top woei er een stevige wind. We hadden een schitterend uitzicht op een telecommunicatiestation en in de verte de Pyreneeën.

Pic de Nore, hoogte? Op het bordje!

Van 280 m. naar 1.211 meter.
Het is evenwel een must die men moet overwonnen hebben. Men stijgt van omstreeks 280 m in Castres naar 1.211 meter op de top.

Op de Pic met zijn allen bovengeraakt.

Pic de Nore in de achtergrond.

La méridienne verte.
Tijdens de verschillende ritten hebben we meermaals de "méridienne verte" gekruist. Deze meridiaan loopt van noord naar zuid doorheen gans Frankrijk. In feite is het de meridiaan die door Parijs loopt en door een paar honderd Franse dorpjes loopt. 

La méridienne verte.

De méridienne verte was een project van de Franse kunstenaar Paul Chemetov in het kader van de vieringen rond het jaar 2000. Op initiatief van Paul Chemetov werden langs het hele tracé van de meridiaan van Parijs op Frans grondgebied bomen geplant, van Duinkerke in het noorden tot Prats-de-Mollo-la-Preste in de Pyreneeën. De lijn loopt door 337 gemeentes in 20 departementen. Vanwege de veiligheid, het wegennet en lokale omstandigheden bleek een ononderbroken lijn niet mogelijk.

Op de nationale feestdag in 2000, 14 juli, organiseerde men een picknick op vele plaatsen langs de "méridienne verte". Voor de gelegenheid werd het Parijse deel van de meridiaan 's nachts aangegeven met lasers vanaf het Senaatsgebouw en vanuit het Observatorium van Parijs, waar de meridiaan van Parijs ontstond.

Ritgegevens.
Afstand:            94 km
Hoogtemeters:  1.864m
Vertrek:     09.20 uur
Aankomst: 17.00 uur.
Temperatuur:  maximum: 32°,  20° op de top van de Pic de Nore, gemiddelde: 26°

Rit 3: parcours naar Pic de Nore.

Profiel rit 3, naar de Pic de Nore.